Οι προσταγές του Μνημονίου για τη συρρίκνωση του Δημόσιου τομέα είναι από πλέον ουσιώδη στοιχεία της συμφωνίας για την χρηματοδότηση της Ελλάδας. Οι προσπάθειες της Κυβέρνησης Παπανδρέου να εξορθολογίσει το σύστημα, απέτυχαν κάτω από τις αντιδράσεις των κρατικοδίαιτων συνδικαλιστών.
Η κυβέρνηση Σαμαρα, ακόμα και με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, δεν κατάφερε να σχηματίσει ένα σοβαρό σχέδιο για την ελάφρυνση του Δημοσίου.
Είναι σαφές ότι κάποιοι επίορκοι δημόσιοι υπάλληλοι θα πρέπει να απομακρυνθούν. Επίσης, είναι γνωστό, ότι αυτό μπορεί και πρέπει να γίνει αν εφαρμοστούν σωστά οι διαδικασίες, οι οποίες πολλές φορές "φρακάρουν" από πολιτικές παρεμβάσεις. Είναι ακόμη, λογικό μια κυβέρνηση να περικόψει τις δαπάνες της στο Δημόσιο τομέα, όχι μόνο απολύοντας κόσμο αλλά εξορθολογίζοντας και τους μισθούς και της αμοιβές, χωρίς να διατηρεί πολλαπλών ταχυτήτων υπαλλήλους με ειδικά προνόμια.
Σύμφωνα με τα όσα γράφονται και όσα ακούμε τις τελευταίες μέρες, διαδραμματίζονται σκηνές απείρου κάλους με την κυβέρνηση να χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να απολύσει υπαλλήλους και να πιάσει τους στόχους του Μνημονίου.
Ο Ιάσονας Παναγιωτόπουλος, σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών, αναδεικνύει το θέμα και μιλά " για σκηνές ανθρωποφαγίας όπου καταστρατηγείται κάθε μορφή δικαιοσύνης, με πρώτο το κριτήριο αθωότητας και δεύτερο το δικαίωμα στην υπεράσπιση".
Σύμφωνα με την Δέσποινα Σπανού από την ΑΔΕΔΥ η διαδικασία του πειθαρχικού, την οποία παρουσιάζει η κυβέρνηση ως εξυγίανση, είναι μια εντελώς αυθαίρετη και αυταρχική διαδικασία που έχει στόχο πρώτα να βρίσκονται σε καθεστώς φόβου όλοι οι υπάλληλοι του Δημοσίου και κατά συνέπεια να μην μπορούν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους, καθώς μόνο με μια καταγγελία, ένας εργαζόμενος μπορεί να τεθεί σε καθεστώς αργίας, χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η πειθαρχική διαδικασία εις βάρος του και ορισμένες φορές ούτε καν να έχει ξεκινήσει.
Αν αφήσουμε στην άκρη τις όποιες διαφωνίες και προβληματισμούς μας για τη στάση και ρόλο της ΑΔΕΔΥ και των συνδικαλιστών, πρέπει να ομολογήσουμε ότι με τον τρόπο αυτό δεν τιμωρούνται οι πραγματικά επίορκοι, αφού αυτό θα μπορούσε να γίνει με την επίσπευση των σχετικών διαδικασιών, αλλά στρέφεται εναντίον όλων των υπαλλήλων.
Σύμφωνα με τον νέο υπαλληλικό κώδικα που ψηφίστηκε μαζί με το πρόσφατο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, ένας εργαζόμενος μπορεί να τεθεί σε αργία με οποιαδήποτε αφορμή. Αρκεί να υπάρξει μια καταγγελία εις βάρος του, με τη γενική κατηγορία της παράβασης καθήκοντος.
Σε όσο δύσκολη θέση να βρίσκεται η κυβέρνηση, θα έπρεπε να διατηρήσει τις στοιχειώδεις αρχές νομιμότητας.
Τα δικαιώματα των πολιτών απέναντι στην ανεξέλεγκτη κρατική εξουσία οφείλουν οριοθετούνται. Οι πρώτες προσπάθειες χρονολογούνται από το 1215 όταν ο Ιωάννης ο Ακτήμονας, ο βασιλιάς της Αγγλίας, αναγκάστηκε να παραχωρήσει με τη Μάγκνα Κάρτα, το χάρτη δικαιωμάτων, με διατάξεις που αναφέρονται στον σεβασμό της προσωπικής ελευθερίας του ατόμου, την απαγόρευση δηλαδή της φυλάκισης, εξορίας ή τιμωρίας χωρίς προηγούμενη δικαστική απόφαση, στην υποχρέωση του βασιλιά να ζητά τη συγκατάθεση του Μεγάλου Συμβουλίου για την επιβολή φόρων και, τέλος, στην αναγνώριση των εξουσιών του Μεγάλου Συμβουλίου (που εξελίχτηκε στο σημερινό Κοινοβούλιο).
Αρκετά χρόνια αργότερα, το 1679, το Χάμπεας Κόρπους που ψηφίστηκε κατά τη βασιλεία του Καρόλου Β’ και στηρίζεται στις αρχές της Μάγκνα Κάρτα προστατεύει τον πολίτη από την παράνομη κράτηση, απαγορεύοντας τη δίκη προσώπων που κρατούνται παράνομα.
Λέτε στην Ελλάδα του 2012 να τα καταργήσουμε σε μιά νύχτα;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου