Τα αρχεία του Φόρεϊν Όφις για τις κρίσιμες χρονιές 1967-68 παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά όχι και μεγάλες εκπλήξεις. Οι Βρετανοί αντίθετα από τους Αμερικανούς -δεν είχαν την παραμικρή υπόνοια ότι ο Παπαδόπουλος και οι Συνταγματάρχες ετοίμαζαν πραξικόπημα. Η πρώτη αντίδραση των Βρετανών ήταν να μάθουν ποιοι είναι οι πραξικοπηματίες και ποια θα ήταν η στάση του Κωνσταντίνου. Ο ταγματάρχης Αρναούτης ήταν υπό κράτηση και ο πολιτικός του σύμβουλος Μπίτσιος, ήταν άφαντος. Ο Ιππόδρομος του Φαλήρου ήταν γεμάτος πολιτικούς κρατούμενους, που μεταφέρθηκαν σταδιακά στην Γιάρο ή την Λέρο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου θα απασχολούσε τους Βρετανούς, ιδιαίτερα μετά την αποφυλάκισή του. Πώς έπρεπε να αντιμετωπίσουν το ενδεχόμενο αν πήγαινε στην Βρετανία και ζητούσε πολιτικό άσυλο; Έφθασαν μάλιστα μέχρι του σημείου να ρωτήσουν τον πρόεδρο Λίντον Τζόνσον αν τον ήθελε, αλλά εκείνος αρνήθηκε λέγοντας: « Ευχαριστώ, όχι. Έχω ήδη αρκετούς διανοούμενους» .