Κάθε επανάσταση έχει τους ήρωες της. ...Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας, έλεγε ο Franz Kafka«Η "ηρωική γενιά του πολυτεχνείου" εξαργύρωσε τους "αγώνες" της με υπουργεία, βίλες, κότερα και πολλά εκατομμύρια. Οδήγησε τη χώρα στο σημερινό χάος του χρέους, της ανεργίας και των χιλιάδων αυτοκτονιών», προκάλεσε με την δήλωσή της η Χρυσή Αυγή.
Εκτός όμως, από τους δηλωμένους φασίστες που από χρόνια προβάλουν αυτή τη θεωρία, μαζί με την επίσης, εξοργιστική άποψη ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο πολυτεχνείο, υπάρχουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι προσπαθώντας να αιτιολογήσουν την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα, ρίχνουν το "ανάθεμα" σε μια ολόκληρη γενιά.
Ναι, κάποιοι εξαργύρωσαν τους αγώνες. Ναι, κάποιοι βουτήχτηκαν στην διαφθορά.
"Πολίτες, φοβούμαι πως η επανάσταση, όπως ο Κρόνος, θα φάει διαδοχικά όλα της τα παιδιά και θα δημιουργήσει ένα δεσποτισμό με όλους τους κινδύνους που τον συνοδεύουν" ήταν τα τελευταία λόγια του Γάλλου επαναστάτη, Pierre Vergniaud, λίγο πριν αποκεφαλιστεί στη γκιλοτίνα (1793 )
Η εξουσία έχει την ιδιότητα να διαφθείρει κάποιους. Όμως, διαφθορά υπήρχε στην Ελλάδα και πριν την Μεταπολίτευση. Το ρουσφέτι και όλες οι κακοδαιμονίες για πολλά χρόνια, ήταν οι επιπτώσεις αυτών των 400 χρόνων σκλαβιάς από τους Τούρκους, λες και δεν υπήρχε ελληνικός πολιτισμός πριν για να αντιγράψουμε ή όλες οι άλλες χώρες, που ήταν κάτω από τον τουρκικό ζυγό, ακολούθησαν την ίδια πορεία.
Πρόσφατα, ανακαλύψαμε ότι έφταγε το τανκς που έριξε την πύλη και έκανε "μάγκες" κάποιους που "πούλησαν" τον αγώνα. Ε, λοιπόν όχι. Δεν πούλησαν όλοι τον αγώνα. Δεν μπορεί να υποβαθμίζεται η προσφορά του Πολυτεχνείου στη σύγχρονη ιστορία μας.
Ας ψαξουμε λίγο βαθύτερα μέσα μας να βρούμε τα αίτια της σημερινής κατάστασης. Δεν ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου. Ανήκω σε μια καταραμένη γενιά που αποδομεί όλα όσα οικοδομούσαν οι προηγούμενες. Αν μέσα στην παραζάλη των μέτρων και των επιπτώσεων στη ζωή μας κάνουμε ένα βήμα πίσω θα δούμε ότι αυτό που βιώνουμε, το βιώνουν και οι άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η Ισπανία και η Πορτογαλία επίσης, πέρασαν τη δική τους Μεταπολίτευση μέσα στη δεκαετία του 70. Η διαφορά είναι ότι τότε υπήρχε το αίτημα της διεύρυνσης του κοινωνικού κράτους, ενώ σήμερα με την παγκοσμιοποίηση τα οικονομικά μεγέθη λειτουργούν με άλλους όρους.
Ας κάνει η γενιά του Πολυτεχνείου - της Μεταπολίτευσης την αυτοκριτική της. Ας κάνει κι ο καθένας μας όμως ένα βήμα παραπάνω. Ας σκεφτούμε τη δικη μας συμμετοχή αλλά και τη λειτουργία μας ως πολίτες για να αρθούν τα αδιέξοδα. Μπορούμε να αποφύγουμε τις ευθύνες μας, όμως δεν μπορούμε να αποφύγουμε τις συνέπειες επειδή αποφύγαμε τις ευθύνες μας.
Αν ο Τσε δεν είχε σκοτωθεί, τώρα δεν θα ήταν πόστερ και μπλουζάκι. Δε θα στοιχειωνε τα όνειρα κάθε νέου. Θα ήταν ένας γεράκος που θα του καταλόγιζαν ευθύνες για την πορεία της επανάστασης..
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου