Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΑΣΟΚ: Η επόμενη μέρα


«Είναι δύσκολο να φτιάξει κανείς ένα έργο χωρίς να κάνει κανένα λάθος, αλλά δύσκολο είναι κι αν ακόμα φτιάξει κάτι αλάθητο να μην πέσει σε άδικο κριτή.» Σωκράτης


Και έφτασε η μέρα που το ΠΑΣΟΚ είναι τρίτο κόμμα στη Βουλή, μετά από 30 χρόνια πορείας ως κόμμα εξουσίας. Αν δεν ήταν ένα μεγάλο κόμμα που συρρικώθηκε, τώρα όλοι θα το αποκαλούσαν ρυθμιστή των εξελίξεων. Σήμερα το αποκαλούν ουραγό.
Όλοι συζητούν για τις εξελίξεις που θα δρομολογηθούν στο εσωκομματικό τοπίο. Και είναι εύλογες να γίνουν. Έχουν όμως, αναρωτηθεί, όλοι όσοι κάνουν προτάσεις, οι λεγόμενοι "κορυφαίοι" και οι απαρτίζοντες την "ηγετική" ομάδα, πώς επήλθε αυτή η συρρίκνωση; Γιατί ο λαός εγκατέλειψε την μεγάλη δημοκρατική παράταξη; Ήταν μόνο το κόστος από την αναληψη της προσπάθειας διάσωσης της χώρας χωρίς την συμβολή και συνδρομή των άλλων πολιτικών φορέων;
Ποιούς έχασε το ΠΑΣΟΚ; Έχασε όλους εκείνους που πίστευαν και το έβλεπαν ως τον προστάτη των κοινωνικών διεκδικήσεων τους. Έχασε το κοινωνικό του πρόσωπο, παρέδωσε την συνθηματολογία του στην Αριστερά και το κυριότερο έχασε τα στελέχη του που πάλευαν στους δρόμους.
Η αλήθεια είναι ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου δημιούργησε ένα Κίνημα με πολλές συνιστώσες και κατάφερε να τις ενώσει κάτω από συγκεκριμένους στόχους και πολιτικές. Η αμεσότητα της επικοινωνίας του με το λαό και το πολιτικό του αισθητήριο ήταν το ένα κομμάτι της επιτυχίας του. Το άλλο ήταν η δημιουργία μιας δεξαμενής πολιτικών στελεχών, ανθρώπων που είχαν τη δυνατότητα να μάχονται για τις ιδέες και τις θέσεις του Κινηματος στο πεζοδρόμιο...να εξηγούν πολιτικές και αποφάσεις. Το ΠΑΣΟΚ ανδρώθηκε και παγιώθηκε στην κοινωνική συνείδηση, ως πρωτοπόρο στους αγώνες, μέσα από πολλές αντιπαραθέσεις και αντισυγκρουόμενες απόψεις. Η σύνθεση που ερχόταν μέσα από τη διαφωνία ήταν και αυτή που μπορούσε να μεταφερθεί στην κοινωνία.
Σήμερα, το ζητούμενο είναι να ξαναβρεί το δρόμο του, μέσα από την ίδια του την αμφισβήτηση, με δημοκρατικές διαδικασίες, με τη συμμετοχή των ανθρώπων που απαρτίζουν το σκληρό πυρήνα του και το κράτησαν όρθιο στην καταιγίδα.  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Περι Αστικής Ανθεκτικότητας και άλλων δαιμόνων....

Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα μετά την πανδημία, η διεθνής κοινότητα, η Ε.Ε στράφηκαν στην αναγκαιότητα της ενίσχυσης των δομών της πολιτικής προστασίας και απαίτησης της πρόληψης των καταστροφών.  Η επιδημία Covid-19 δημιουργησε νέες προκλήσεις για την ανάπτυξη έξυπνων και βιώσιμων πόλεων. Έχει αποδειχθεί ότι δεν αρκεί πλέον να εστιάζουμε μόνο στην παροχή υπηρεσιών για ποιότητα ζωής ή για ένα καλύτερο οικοσύστημα. Πρέπει να προετοιμάσουμε τις πόλεις έτσι ώστε να μπορούν να διαχειρίζονται, να συντηρούν και να διασφαλίζουν τις υπηρεσίες της πόλης και να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής ενόψει των επικείμενων κινδύνων. Μεγάλα ποσά  διανεμήθηκαν για σχεδια εκτάκτων αναγκών, καθώς και για την ενίσχυση της ανθεκτικότητας των πόλεων με "έξυπνες" ψηφιακά ενεργοποιημένες υπηρεσίες που συμβάλλουν στην καλύτερη ποιότητα ζωής, ιδιαίτερα με συστήματα  προειδοποίησης και αντιμετώπισης κινδύνων (πλημμυρικών φαινομένων, πυρκαγιάς, σεισμού κ.λπ.) εντός των ορίων του δήμου. Αυτο σημαίνει εγκα

Αν ζούσε ο Τσέ...

Κάθε επανάσταση έχει τους ήρωες της. ...Κάθε επανάσταση εξατμίζεται και αφήνει ένα κατακάθι γραφειοκρατίας, έλεγε ο Franz Kafka «Η "ηρωική γενιά του πολυτεχνείου" εξαργύρωσε τους "αγώνες" της με υπουργεία, βίλες, κότερα και πολλά εκατομμύρια. Οδήγησε τη χώρα στο σημερινό χάος του χρέους, της ανεργίας και των χιλιάδων αυτοκτονιών», προκάλεσε με την δήλωσή της η Χρυσή Αυγή. Εκτός όμως, από τους δηλωμένους φασίστες που από χρόνια προβάλουν αυτή τη θεωρία, μαζί με την επίσης, εξοργιστική άποψη ότι δεν υπήρξαν νεκροί στο πολυτεχνείο, υπάρχουν και πολλοί άλλοι, οι οποίοι προσπαθώντας να αιτιολογήσουν την κατάσταση στην οποία περιήλθε η χώρα, ρίχνουν το "ανάθεμα" σε μια ολόκληρη γενιά. Ναι, κάποιοι εξαργύρωσαν τους αγώνες. Ναι, κάποιοι βουτήχτηκαν στην διαφθορά. "Πολίτες, φοβούμαι πως η επανάσταση, όπως ο Κρόνος, θα φάει διαδοχικά όλα της τα παιδιά και θα δημιουργήσει ένα δεσποτισμό με όλους τους κινδύνους που τον συνοδεύουν" ήταν τα τελευταία λόγι

Ένας πρωθυπουργός που ήθελε να γίνει αόρατος

« Στο υπόλοιπο της συνόδου κρατούσα το κεφάλι χαμηλά, για να περάσω όσο γίνεται απαρατήρητος » Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο Την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στις βροχερές Κάννες, στις 2 Νοεμβρίου του 2011, εν αναμονή της συνόδου κορυφής του G20 περιγράφει ο Θαπατέρο στο βιβλίο του "το Δίλημμα". Πριν από δύο ημέρες, ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου είχε ανακοινώσει δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορούσε και να οδηγήσει στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το μέλλον του κοινού νομίσματος ήταν αβέβαιο, όχι χωρίς την ευθύνη των Ευρωπαίων και κυρίως των Γαλλογερμανών αλλά οι γύπες των διεθνών αγορών ομολόγων είχαν εκδηλώσει έντονο εκνευρισμό και πίεζαν την περάτωση των πυρετικών διαβουλεύσεων για να καθορίσουν τη στάση τους. Η Αγκελα Μέρκελ εξομολογείται ο Ισπανός πρώην πρωθυπουργός, Θαπατέρο τον πλησιάζει και χωρίς καμία εισαγωγή, του λέει: Τι θα λέγατε να πάρετε έκτακτο δάνειο 50 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Σκοπεύω να προτείνω και στον Σίλβιο Μπερλουσκ