Χοσέ Λουίς Ροντρίγκεθ Θαπατέρο
Την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα στις βροχερές Κάννες, στις 2 Νοεμβρίου του 2011, εν αναμονή της συνόδου κορυφής του G20 περιγράφει ο Θαπατέρο στο βιβλίο του "το Δίλημμα".
Πριν από δύο ημέρες, ο έλληνας πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου είχε ανακοινώσει δημοψήφισμα, το οποίο θα μπορούσε και να οδηγήσει στην έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Το μέλλον του κοινού νομίσματος ήταν αβέβαιο, όχι χωρίς την ευθύνη των Ευρωπαίων και κυρίως των Γαλλογερμανών αλλά οι γύπες των διεθνών αγορών ομολόγων είχαν εκδηλώσει έντονο εκνευρισμό και πίεζαν την περάτωση των πυρετικών διαβουλεύσεων για να καθορίσουν τη στάση τους.
Η Αγκελα Μέρκελ εξομολογείται ο Ισπανός πρώην πρωθυπουργός, Θαπατέρο τον πλησιάζει και χωρίς καμία εισαγωγή, του λέει: Τι θα λέγατε να πάρετε έκτακτο δάνειο 50 δισ. ευρώ από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Σκοπεύω να προτείνω και στον Σίλβιο Μπερλουσκόνι να πάρει βοήθεια 85 δισ. από το ΔΝΤ ώστε να σταθεροποιηθεί το κοινό νόμισμα.
«Η απάντησή μου ήταν ένα ευθύ και ξεκάθαρο όχι», γράφει ο Θαπατέρο, ο οποίος δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του. Η χώρα του βρισκόταν ήδη σε προεκλογική περίοδο, με μια ανεργία που είχε εκτοξευθεί στα ύψη λόγω των σκληρών μέτρων λιτότητας που είχε λάβει η σοσιαλιστική κυβέρνηση, ακριβώς για να μην αναγκαστεί να χτυπήσει την πόρτα του ΔΝΤ, όπως συνέβη με την Ελλάδα και άλλες υπερχρεωμένες χώρες. Και όμως, η Γερμανίδα καγκελάριος του ζητούσε να συρθεί ικέτης του ΔΝΤ, μεσούσης της προεκλογικής περιόδου, χωρίς να αναλογίζεται τις πολιτικές επιπτώσεις.
«Το μικρό χρονικό διάστημα που χρειάστηκε για τη μετάφραση μου φάνηκε σαν αιωνιότητα», θυμάται ο Θαπατέρο. «Τελικά, η Μέρκελ μου απάντησε στα αγγλικά, κοιτάζοντάς με στα μάτια: ΟΚ, καταλαβαίνω». «Στο υπόλοιπο της συνόδου κρατούσα το κεφάλι χαμηλά, για να περάσω όσο γίνεται απαρατήρητος», προσθέτει ο Ισπανός πολιτικός.
Ένας πρωθυπουργός που ήθελε να γίνει αόρατος...και το κατάφερε γιατί οι προβολείς στράφηκαν στον Παπανδρέου και τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι, οι οποίοι δέχθηκαν τις αφόρητες πιέσεις- επιθέσεις από την Αγκελα Μέρκελ, αλλά και τον Νικολά Σαρκοζί. Ο τελευταίος, όπως γράφτηκε στον γαλλικό Τύπο και δεν διαψεύστηκε, σε έξαλλη κατάσταση, πάτησε το ένα πόδι στην καρέκλα κι ήταν έτοιμος να ανέβει στο τραπέζι, αλλά τον συγκράτησαν οι συνεργάτες του, φωνάζοντας στον Ελληνα πρωθυπουργό: «You are a f...ing psycho»!
Την σκηνή είχε αποκαλύψει και ο πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Φρανσουά Μπαρουάν στο βιβλίο του «Ημερολόγιο της κρίσης», όπου είχε περιγράψει με γλαφυρό τρόπο το δίωρο μαρτύριο του Ελληνα πρωθυπουργού. «Ο Παπανδρέου παίζει την καριέρα του. Ιδρώνει όλο και πιο πολύ, ταλαντεύεται, έπειτα καταρρέει... Είμαι παρών στον πολιτικό του θάνατο σε ζωντανή μετάδοση... Ερχεται η σειρά του Μπερλουσκόνι... δεν θα αντέξει για πολύ. Παπανδρέου, Μπερλουσκόνι, δύο πρωθυπουργοί θα πέσουν σε καιρό ειρήνης, κάτω από διεθνή πίεση».
Στους διαδρόμους των Καννών το πολιτικό ντόμινο στον μεσογειακό Νότο είχε ήδη δρομολογηθεί. Στις 11 Νοεμβρίου παραιτήθηκε ο Γιώργος Παπανδρέου, δίνοντας τη θέση του στον Λουκά Παπαδήμο. Πέντε ημέρες αργότερα, παραιτήθηκε ο Μπερλουσκόνι, παραδίδοντας τη σκυτάλη στον Μόντι, του οποίου το όνομα ακουγόταν έντονα στις Κάννες. Τελικά, στις 20 Νοεμβρίου, και οι Σοσιαλιστές του Θαπατέρο έχαναν τις εκλογές στην Ισπανία, για να έρθει στην εξουσία ο σύμμαχος της Μέρκελ, Μαριάνο Ραχόι.
Ο Θαπατέρο τόνισε από την δραματική νύχτα «το συναίσθημα αδυναμίας των δημοκρατικών κυβερνήσεων απέναντι στις δυνάμεις της αγοράς», μαζί με την έκπληξή του για την αφύπνιση των παλιών δαιμόνων από το χρονοντούλαπο της ευρωπαϊκής ιστορίας. Όπως περιγράφει στη διάρκεια ενός ιδιαίτερα φορτισμένου δείπνου, οι Ευρωπαίοι ηγέτες αντάλλασσαν βιτριολικές επιθέσεις, ανασύροντας μνήμες από την εποχή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ενώπιον ενός αμήχανου και προβληματισμένου Μπαράκ Ομπάμα. «Ήταν μόνο πέντε λεπτά, αλλά σε αυτά τα πέντε λεπτά, όσα ακούστηκαν έκλειναν μέσα τους όλα τα δάκρυα που έχουν χυθεί στη νεότερη ευρωπαϊκή ιστορία», υποστηρίζει ο Θαπατέρο.
Πόσο αντικρουόμενα συναισθήματα από τον ενθουσιασμό που επικρατούσε, μια δεκαετία πριν, όταν κυκλοφόρησε το ευρώ, και κάποιοι θεώρησαν ότι η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση επιτεύχθηκε. Όμως, Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση δεν μπορεί να είναι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική, με στόχο μια κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη με κυρίαρχες τις έννοιες της αλληλεγγύης και της δημοκρατικής συγκρότησης. Αλλά βέβαια, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επιτευχθεί αν δεν υπάρξουν τολμηρές πολιτικές αποφάσεις.
Τα φαινόμενα διαίρεσης που παρατηρούνται στην Ευρώπη, όπως μεταξύ Βορρά-Νότου καθώς και στο εσωτερικό των χωρών της ΕΕ, χωρίς η Γερμανία να αποτελεί εξαίρεση, είναι άκρως επικίνδυνα. Οι λαοί της Ευρώπης οφείλουν σεβασμό και αλληλεγγύη ο ένας στον άλλο. Και σε αντίθεση με όσα έχουν επικρατήσει από τις συντηρητικές και νεοφιλελεύθερες πολιτικές, το Ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος πρέπει να απλώσει ένα δίχτυ προστασίας στους πολίτες του, πιθανώς μέσω ενός Συμφώνου το οποίο, λαμβάνοντας υπόψη τα διαφορετικά οικονομικά μεγέθη της κάθε χώρας, θα οδηγούσε στην προώθηση στόχων κοινωνικής πολιτικής και στη θέσπιση ελάχιστων προδιαγραφών κοινωνικής προστασίας σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, χωρίς βέβαια να υποκαθίστανται τα εθνικά προγράμματα κοινωνικής πολιτικής.
Επιπλέον κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσαν να αποτελέσουν η θέσπιση ενός ελάχιστου φορολογικού συντελεστή, δικαιοσύνη στην κατανομή του πλούτου μεταξύ των χωρών-μελών, ελάχιστη φορολόγηση των μεγάλων περιουσιών, καθώς επίσης και ο τερματισμός της φοροαποφυγής των πλουσίων και στους φορολογικούς παραδείσους.
Μέσα στο πλαίσιο της δημοκρατικής διακυβέρνησης, το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο θα πρέπει να συμμετάσχει περισσότερο στις αποφάσεις της ευρωζώνης. Και οι πολίτες να έχουν τη δυνατότητα να εκφράζουν τις απόψεις τους σε καίρια ζητήματα πολιτικών της ΕΕ...Τότε οι πολιτικοί της δεν θα επιθυμούν να γίνουν αόρατοι....
Όμως, η σημερινή Ευρώπη φοβάται τους πολίτες της και υπηρετεί τους τραπεζίτες της....και είναι καταδικασμένη...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου