«Ανεξέλεγκτο
ή αδύνατο να λυθεί;» είναι το ερώτημα που διατυπώνει σε άρθρο του, που
αναφέρεται στο κυπριακό πρόβλημα το Economist . Ο υπότιτλος σε του
άρθρου προβλέπει ότι "οι ελπίδες επίλυσης του προβλήματος αρχίζουν να
μοιάζουν μη ρεαλιστικές".
Στο άρθρο
υποστηρίζεται ότι ''ενώ οι χώρες της ΕΕ επικρίνουν έντονα τη Ρωσία για
τη δημιουργία ψυχρών συρράξεων στη Γεωργία, τη Μολδαβία και την
Ουκρανία, σιωπούν για τη δική τους περίπτωση της Κύπρου, μια χώρα-μέλος
με έναν μη αναγνωρισμένο τουρκοκυπριακό βορρά''.
«Η
πικρή εμπειρία συνιστά σκεπτικισμό για τις συνομιλίες στην Κύπρο.
Παρόλα αυτά ένας έκτος γύρος είναι σε εξέλιξη», σημειώνει αναφερόμενο
στην Κοινή Διακήρυξη του Φεβρουαρίου και στον διορισμό του νέου Ειδικού
Απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών.
Επίσης,
σημειώνεται ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος είχε υποστηρίξει το
σχέδιο Ανάν, είναι πρόθυμος για μια συμφωνία γιατί : «γνωρίζει καλά το
κόστος μη επίτευξης μίας λύσης: από τον κήπο του Προεδρικού στη Λευκωσία
“την τελευταία διαιρεμένη πόλη της Ευρώπης” μπορεί να δει την
'τουρκοκυπριακή σημαία' χρωματισμένη έντονα στον Πενταδάκτυλο».
Κατά
τον Economist, δύο νέες εξελίξεις θα έπρεπε να δώσουν ώθηση στους
διαπραγματευτές. Η μία είναι η οικονομική κατάσταση της Κύπρου που
καθιστούν ελκυστικά τα οφέλη της λύσης, ακόμα και τώρα, που η οικονομία
ανακάμπτει. Επικαλούμενο ανάλυση του περασμένου Μαΐου, το περιοδικό
αναφέρει πως η λύση θα μπορούσε να επιφέρει αύξηση του ΑΕΠ κατά 2,8% επί
20 χρόνια, προσθέτοντας 12.000 ευρώ στο μέσο εισόδημα.
Η
δεύτερη σημαντική εξέλιξη είναι η ανακάλυψη υδρογονανθράκων στην
ανατολική Μεσόγειο. Βέβαια, επισημαίνεται, ότι το αέριο έχει γίνει τώρα
απλώς ένα ακόμα εμπόδιο και αναφέρεται η δραστηριότητα του τουρκικού
Barbaros και η απόφαση του Προέδρου της Δημοκρατίας να αναστείλει τη
συμμετοχή του τις συνομιλίες.
«Ο κ. Έιντε που
αυτοαποκαλείται ρεαλιστής αισιόδοξος λέει ότι μπορεί να προκαλέσει την
επανέναρξή τους. Αλλά τα κυπριακά σχέδια αξιοποίησης του αερίου χωρίς
αγωγό προς την Τουρκία , θα μοιάζουν και πάλι προκλητικά. Δε βοηθά δε
ότι οι συνομιλίες ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ βρίσκονται στις
καλένδες», υποστηρίζει το άρθρο.
Πάντως
επισημαίνεται ότι πολλοί παρατηρητές αμφιβάλλουν αν μια ομοσπονδιακή
λύση θα μπορούσε ποτέ να λειτουργήσει. Σημειώνεται ότι ο νέος
Τουρκοκύπριος διαπραγματευτής Εργκιούν Ολγκούν χαρακτηρίζει τις
ομοσπονδίες «εξαιρετικά δύσκολες», ιδίως όταν τα συνιστώντα μέρη αυτής
δε βρίσκονται σε αριθμητική ισορροπία. Στο σημείο αυτό σημειώνεται ότι ο
κ. Έιντε δηλώνει πως ενώ έχει συναντήσει ευρεία συμφωνία για το μέλλον,
δεν υπάρχει συμφωνία επί του παρόντος.
Όμως,
τίθεται και το ερώτημα του κατά πόσο υπάρχει εναλλακτική λύση και
σημειώνει την πρόταση του International Crisis Group για "δύο χωριστά
κράτη εντός της ΕΕ", καθώς και στις απόψεις που διατυπώνονται σε ένα νέο
βιβλίο υπό τον ακαδημαϊκό του LSE Τζέιμς Κερ-Λίντσεϊ. Οι περισσότεροι
από αυτούς που δίνουν τη δική τους εκτίμηση με τη συμμετοχή τους στο
βιβλίο εκφράζουν σκεπτικισμό για την προοπτική λύσης και πολλοί
προτείνουν μία πιο χαλαρή ομοσπονδία ή ακόμα και διχοτόμηση.
Μάλιστα,
ο κ. Έιντε λέει ότι αν και η ομοσπονδία είναι η καλύτερη λύση, καμία
λύση δεν είναι η χειρότερη, εννοώντας ότι ίσως απαιτηθεί κάτι
διαφορετικό. «Η διχοτόμηση θα άνοιγε ξανά τα 'σύνορα', θα επέτρεπε την
επιστροφή περιουσιών και γης (συμπεριλαμβανομένων των Βαρωσίων) στους
Ελληνοκύπριους και θα τερμάτιζε τη 'διεθνή απομόνωση' των Τουρκοκυπρίων.
Αν αποτύχουν οι τελευταίες συνομιλίες, ίσως έρθει η ώρα της», καταλήγει
το Economist.
Διχοτόμηση λοιπόν, το
σενάριο που απεργάζονται, και πως θα μπορούσε να είναι ευνοϊκότερο, αφού
η Ελλάδα βρίσκεται σε δεινή διαπραγματευτική θέση και η Κύπρος από μόνη
δεν μπορεί να σταθεί. Δυστυχώς, πριν λίγα χρόνια κάποιοι είχαν θεωρήσει
προδοτικό το σχέδιο Αναν και είναι ενδιαφέρον να ακούσουμε τι έχουν να
πουν σήμερα. Η ιστορία διδάσκει ότι στην πολύπαθη αυτή περιοχή η μη
αποδοχή ενός ικανοποιητικού σχεδίου φέρνει μια καταστροφή. Ας ελπίσουμε
να μην επαναληφθεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου