Από μέρες ακούγονται φήμες για εισήγηση που φέρεται να έχει στα χέρια του ο Σαμαράς, η οποία έχει ως αντικείμενο την "επανίδρυση" της ΝΔ. Σύμφωνα με τις πληροφορίες η πρόταση αφορά τη διάλυση του κόμματος της Ν.Δ και την ανασύστασή του με άλλο όνομα, ώστε να καλύπτει ολόκληρο το πολιτικό φάσμα από τη Δεξιά ως την Κεντροαριστερά.Με το ΠΑΣΟΚ να παρουσιάζεται δημοσκοπικά συρρικνωμένο και σε αποσύνθεση, ο Αντώνης Σαμαράς θα επιχειρήσει να συγκροτήσει έναν μεγάλο πόλο στον χώρο της Κεντροδεξιάς στον οποίο θα απορροφήσει και κορυφαία στελέχη του, που τώρα εμφανίζονται να βρίσκονται σε ρήξη με την ηγεσία του κόμματος. Με δεδομένο ότι η ΝΔ έχασε προ πολλού την ιδεολογική πρωτοκαθεδρία και με το χώρο της να λεηλατείται από την Χρυσή Αυγή και τους ΑΝ.ΕΛ, θα οδηγούσε στην εμφάνιση ενός νέου φορέα, ο οποίος θα έχει έντονο τον "πατριωτισμό".
Έτσι, ένα νέο κόμμα που το όνομά του θα είναι Λαϊκό Κόμμα ή Εθνικό Πατριωτικό Μέτωπο ή Κεντροδεξιός Πατριωτικός Συναγερμός, έχει στόχο να λειτουργήσει ως ανάχωμα στον ΣΥΡΙΖΑ και θα βασιστεί στον κεντρικό κορμό της ΝΔ. Ο Σαμαράς ιδιωτικά μιλά -όπως λένε- για «αποτυχημένο πολιτικό σύστημα» και οραματίζεται μια μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη στην οποία θα υπάρξει χώρος και για κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος , η Αννα Διαμαντοπούλου, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης κ.α. Στο νέο κόμμα αυτό θα μπορούν να μετέχουν και βουλευτές των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι οποίοι έχουν βολιδοσκοπηθεί.
Την πρακτική αυτή είχε ακολουθήσει ο ιδρυτής της Ν.Δ Κων/νος Καραμανλής, όταν διαδέχθηκε τον Παπάγο το 1955, διαλύοντας τον Ελληνικό Συναγερμό και σχηματίζοντας την ΕΡΕ. Ο Ελληνικός Συναγερμός, που ήταν βασικά μετεξέλιξη της αντιβενιζελικής παράταξης, συστάθηκε από το στρατάρχη Αλέξανδρο Παπάγο και εκπροσωπούσε τα νέα μεσαία αστικά στρώματα. Η επιλογή του Καραμανλή ήταν για τους περισσότερους έκπληξη, αφού προηγούνταν οι δυο αντιπρόεδροι του «Ελληνικού Συναγερμού» Παναγιώτης Κανελλόπουλος και Στέφανος Στεφανόπουλος. Οι στόχοι της πρώτης κυβέρνησης Καραμανλή ήταν η επίλυση του Κυπριακού, ο εκσυγχρονισμός της εθνικής οικονομίας και η αναμόρφωση του δημοσίου βίου της χώρας, αλλά πριν καταπιαστεί με την επίτευξη των στόχων αυτών, αποφάσισε να ενισχύσει τη θέση του στο χώρο της Δεξιάς τελειώνοντας με τους εσωκομματικούς του αντιπάλους και κατόρθωσε να κυριαρχήσει τόσο στο χώρο της Δεξιάς, όσο και στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας για οκτώ περίπου χρόνια. Επίσης, το 1974 δεν συνέχισε με την "αμαρτωλή" ΕΡΕ και ίδρυσε την Ν.Δ, γιατί πίστευε ότι πρέπει να".. απαιτηθή η επαγρύπνησις αλλά και η συσπείρωσις του λαού σε ισχυρούς πολιτικούς σχηματισμούς, ικανούς να προστατεύσουν την δημοκρατία, όχι μόνον από τον κομμουνισμό και φασισμό, αλλά και από τα αίτια που προκάλεσαν στο παρελθόν την πτώση της...". Ενώ, το 1977 ο Καραμανλής έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα στο κέντρο προκειμένου να απορροφήσει την ΕΔΗΚ, υπό την απειλή της ανόδου του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Σαμαράς αν και πέτυχε το στόχο του να αναρριχηθεί στην εξουσία, όχι μόνο δεν απορρίπτει αυτά τα σενάρια ανασύστασης, αλλά αντίθετα πιστεύει ότι η συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ επιβάλλει την ανάληψη σχετικής πρωτοβουλίας, η οποία τοποθετείται από ορισμένους στις αρχές του επόμενου έτους. Την ίδια άποψη συμμερίζονται και αρκετοί στη ΝΔ, όπως οι Χατζηδάκης, Αρβανιτόπουλος, η Μπακογιάννη, ο Μητσοτάκης, ο Σπηλιωτόπουλος, που βλέπουν με καλό μάτι την συνύπαρξη με τον Λοβέρδο ή τον Χρυσοχοίδη.
Πολλοί υποστήριξαν ότι και η συνέντευξη Πάγκαλου όπου εξέφρασε την άποψη « Όλοι μαζί με τον Σαμαρά, δεν υπάρχει άλλη διέξοδος», είναι ο προάγγελος μιας τέτοιας κίνησης. Βέβαια, ο πρώην αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ είπε και ότι ο Σαμαράς μέχρι στιγμής "δημιουργεί ελάχιστες αφορμές για κριτική". Μα τι κριτική να ασκήσει κανείς σε μια κυβέρνηση απραξίας. Από την εποχή που το ΠΑΣΟΚ έφερνε το ένα νομοσχέδιο πίσω από το άλλο, θαρρείς κι έπρεπε να αλλάξει τα πάντα μέσα σε δύο χρόνια, περάσαμε στην εποχή των ισχών αγελάδων.
Από την δική του πλευρά, ένας άλλος από την ομάδα των πρωτοκλασάτων, ο Ανδρέας Λοβέρδος, υποστήριξε ότι «η χώρα χρειάζεται ένα ριζοσπαστικό-ανατρεπτικό, ευρωπαϊκό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα» και μάλιστα «χωρίς καθυστερήσεις, περιστροφές, αναστολές». Εμφανώς χολωμένος με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και την στέρηση υπουργικού θώκου, ο Λοβέρδος, ως σύγχρονος Ιούδας, μπροστά στο φόβο της "εξαφάνισης του από το πολιτικό σκηνικό, αποφάσισε να μην δοκιμάσει τις δυνάμεις του με τις κομματικές διαδικασίες και προτιμά την αποδόμηση του κόμματος που τον ανέδειξε.
Τελευταίος αλλά καθόλου λιγότερο σημαντικός, ο "αδιάβαστος" Χρυσοχοϊδης, παρόλο που αρχικά έδειξε ότι θα επιχειρήσει την συμπόρευση με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, ανασκευάζει και αυτός από το φόβο της πολιτικής αφάνειας και θέτει θέμα ηγεσίας με σαφέστατο τρόπο, υποστηρίζοντας ότι ο πρόεδρος του, Ευάγγελος Βενιζέλος είναι εγκλωβισμένος στα αρχικά του λάθη και στα αρχικά του στρατηγικά αδιέξοδα. Έτσι, ζήτησε τη δημιουργία ενός κόμματος κεντροαριστερής κατεύθυνσης με την αναδιάταξη όλων των "συστημικών" αστικών δυνάμεων που θέλουν την παραμονή της χώρας στην Ευρώπη. Βέβαια, μίλησε για την προσπάθεια αυτή μέσα από το ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι με τη σημερινή του μορφή του γιατί αυτή το εξαϋλώνει και επισήμανε ότι θα επιδιώξει μια συνεννόηση μέσα στο χώρο του Κινήματος με την επιστροφή όλων εκείνων των δυνάμεων που έφυγαν είτε προς τον ΣΥΡΙΖΑ,είτε προς τη Νέα Δημοκρατία.
Είναι βέβαιο, ότι στην Ελλάδα της κρίσης και των Μνημονίων τα κόμματα θα περάσουν από συμπληγάδες και πρέπει να πείσουν πια την ελληνική κοινωνία για το ρόλο και το πρόγραμμά τους. Το ΠΑΣΟΚ που ανέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της διαχείρισης της κρίσης είναι αυτό που δέχεται και θα δεχθεί το μεγαλύτερο κλυδωνισμό. Τα κόμματα της δεξιάς και της αριστεράς θα θελήσουν μα πάρουν μέρος από το διαμελισμό των ιματίων του. Από την άλλη και η ΝΔ, η οποία έστρεψε την προσοχή της στην άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ, άφησε χώρο στη Χρυσή Αυγή και τους ΑΝ.ΕΛ.
Οι ανακατατάξεις στα κόμματα μετά την ψήφιση των μέτρων πρέπει να θεωρούνται ότι έχουν ήδη οριστικοποιηθεί. Η σύσταση νέου φορέα, η ανασύσταση ή όπως αλλιώς ονομάζεται για τη συντήρηση των υφιστάμενου οικονομικού συστήματος δεν είναι κάτι που αφορά την ελληνική κοινωνία, την καθημερινότητα του πολίτη σήμερα. Είναι απαίτηση, όμως από χρόνια, του ισχύοντος επιχειρηματικού-εκδοτικού κατεστημένου της χώρας, για όσους μπορούν να ανακαλέσουν στην μνήμη τους ακόμα και το όνομα της πάλαι ποτέ ισχυρής κυρίας των ολυμπιακών αγώνων να φιγουράρει σε πρωτοσέλιδα σενάρια νέου κόμματος με όλους τους "φερέλπιδες" της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου