Το να γράφει ή να σκιαγραφεί κανείς μια πολιτική προσωπικότητα είναι ιδιαίτερα δύσκολο.
Δύσκολο να την τοποθετήσεις στην εποχή της, χωρίς να παρασυρθείς από την απόσταση που χωρίζει τη δική σου εποχή. Δύσκολο να αποφύγεις στερεότυπα που την περιβάλλουν.
Ιδιαίτερα δύσκολο, ως ακατάλληλο, κρίνεται το εγχείρημα αυτό για τους εν ενεργεία πολιτικούς, αφού πίσω από την τοποθέτηση τους κρύβονται σκοπιμότητες και πολιτικά οφέλη.
Επίσης, είναι πολλές φορές αναπόφευκτο να καταφύγουν στην "αγιοποίηση" του , σε μια προσπάθεια έξαρσης των θετικών στοιχείων της δράσης του πολιτικού ηγέτη.
Έτσι μπορεί να δικαιολογηθεί η στάση των πολιτικών αρχηγών κατά την προχθεσινή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από τον θάνατό του Κωνσταντίνου Καραμανλή, με τις "υπερβολικά" απλουστευμένες ωραιοποιήσεις της πολιτικής διαδρομής του.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής υπήρξε ο ηγέτης της συντηρητικής παράταξης, της Δεξιάς και μάλιστα της σκληρής Δεξιάς.
Ο Βενιζέλος, είπε μεταξύ άλλων: «Ο πολιτικός αντίπαλος δεν είναι εσωτερικός εχθρός, κοινωνικά μισητός, ηθικά απαξιωμένος, εθνικά απόβλητος... Στην υπέρβαση αυτή συνέβαλε καθοριστικά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής».
Ο πολιτικός πολιτισμός της πρώτης καραμανλικής οκταετίας (1955-1963) ήταν η σύσταση του ειδεχθούς (παρα)κράτους της Δεξιάς, που δολοφόνησε τον βουλευτή της ΕΔΑ, Γρηγόρη Λαμπράκη, που αντιμετώπιζε τους κομμουνιστές ως «μιάσματα», οι οποίοι καταδιώκονταν ανηλεώς από την αστυνομία και όλον τον κρατικό μηχανισμό.
Στο καθεστώς Καραμανλή λειτουργούσαν μέχρι την άνοδο του Γεωργίου Παπανδρέου στην εξουσία τα στρατόπεδα όπου εξορίζονταν οι κομμουνιστές και άλλοι συνοδοιπόροι.
Επί καθεστώτος Καραμανλή έγινε η ιστορική εκλογική νοθεία του 1961 όπου ψήφισαν και τα δέντρα.
Ο Καραμανλής έφυγε από την χώρα ως Τριανταφυλλίδης για να μην υποστεί ήττα από τον Παπανδρέου. Αργότερα και ενώ τα κέντρα αποσταθεροποίησης της χώρας εργάζονταν για την ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης και του πρωθυπουργού, ο Καραμανλή έγραψε για να προειδοποιήσει τον Κων. Τσάτσο: «…Οπως βλέπω οι εξελίξεις στην Ελλάδα υπερακοντίζουν τις προβλέψεις σας. ..Ημπορεί να είναι η αρχή του τέλους, αλλά ημπορεί να είναι η αρχή της νέας φάσεως χειροτέρας -αν μπορεί να υπάρξει- της σημερινής. Αυτό θα εξαρτηθή από τη στάση και τις αντιδράσεις των άλλων παραγόντων της δημοσίας μας ζωής .... Χωρίς να συνιστώ εξαλλοσύνην, έχω την γνώμην ότι θα πρέπει….. Να διαλύσητε την εντύπωσιν ότι είναι δυνατόν, υπό οιονδήποτε πρόσχημα, να στηρίξητε κυβέρνησιν υπό Παπανδρέου, διότι αυτό του δίδει ευχέρειαν ελιγμών.… Φοβούμαι, όμως, ότι, αν κατά το στάδιον αυτό δεν γίνουν καλοί χειρισμοί, ημπορεί να οδηγηθή η χώρα εις καταστάσεις ανεπανορθώτους. Και όταν λέγω ανεπανορθώτους, εννοώ εθνικώς και όχι κομματικώς»
Το σχέδιο της αποστασίας τελικά εφαρμόστηκε, αλλά το αποτέλεσμα ήταν αντίθετο από αυτό που προσδοκούσαν οι εμπνευστές του. Ο Κων. Καραμανλής θα χαρακτηρίσει το χειρισμό «αξιοθρήνητο» : «Ο όλος χειρισμός εγένετο κατά τρόπο τόσο αδέξιο ώστε να δημιουργηθή η εντύπωσις ότι ο Παπανδρέου είναι θύμα σκευωρίας. Και αφ' ης εδημιουργήθη η εντύπωσις αυτή, μετεστράφη η ψυχολογία και της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης. Ελησμονήθησαν τα σφάλματα και οι αθλιότητές του. Και εκαλύφθησαν από τα σφάλματα των αποστατών, με αποτέλεσμα να ανακτήση ο Παπανδρέου το λαϊκό του έρεισμα και να καταστήση με την εξαλλοσύνη του μοιραία την παρέμβασιν του στρατού και την κατάλυσιν της δημοκρατίας .... Μετά την παραίτησιν του Παπανδρέου εγένοντο επανειλημμένας απόπειρας διά τον σχηματισμόν κυβερνήσεως εκ των αποστατών, διά την επιτυχίαν των οποίων κατεβάλλοντο συνεχείς προσπάθειας αποσπάσεως και άλλων βουλευτών εκ της Ε.Κ. και μάλιστα με μέσα πολιτικώς και ηθικώς απαράδεκτα».
Επιεικώς ανιστόρητο το συμπέρασμα του Αλέξη Τσίπρας, που θέλει να είναι και ο ηγέτης της Αριστεράς, ότι ο Κ. Καραμανλής «κατάφερε να υπερβεί τα ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες».
Καθώς τα σχέδια ανατροπής του Παπανδρέου είχαν και την αμερικανική
υποστήριξη, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία αμερικανικών υπηρεσιών, ο Καραμανλής όχι μόνο δεν υπερέβη τα όρια και δεν επιχείρησε να ανατρέψει τα σχέδια αλλά σύμφωνα με τα ντοκουμέντα ενημερώνονταν για αυτά. Σαφείς
ενδείξεις για τις αμερικανικές διαθέσεις δίνει μία επιστολή που έστειλε ο γνωστός για τις σχέσεις του με την CIA, αρχιεπίσκοπος Αμερικής Ιάκωβος στις 17 Ιανουαρίου 1965 στον Κων. Καραμανλή, με
την οποία κατηγορούσε την κυβέρνηση Παπανδρέου: «..αγωνιώ παρακολουθών την
ασωτείαν και την ανέκτιμον σπατάλην εκείνων, τα οποία εσείς με αιματηράς
οικονομίας αποταμιεύσατε εν τη προσπαθεία σας να αποκτήση η πτωχή μας χώρα μιαν
ισχυράν οικονομικήν σπονδυλικήν στήλην, καθώς και με τον αδέξιον και επιζήμιον
χειρισμόν των εξωτερικών σχέσεων και υποθέσεων του έθνους, που απειλεί να μας
απομονώση από τους πολιτικούς φίλους…Ξεκουρασθήτε ολίγον τώρα, διότι θα
χρειαστεί και πάλιν να κουρασθήτε και ίσως να μαρτυρήσητε διά την Ελλάδα, εάν
την θέλετε ελευθέραν και ευτυχεστέραν….Ο Θεός θα σας καλέση να αναχαιτήσετε τον
χαλασμό του γοήτρου της, που οι δημαγωγοί της επιχειρούν. Να είστε βέβαιος γι'
αυτό».
Το τέχνασμα του διαχωρισμού της πρώτης από τη δεύτερη (μεταπολιτευτική) καραμανλική περίοδο διακυβέρνησης με παντελή έλλειψη αναφοράς στα αποτρόπαια πεπραγμένα της πρώτης ώστε να «αγιοποιηθεί» ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, υπηρετεί βεβαίως την προσπάθεια του Τσίπρα να γίνει πρωθυπουργός προσεγγίζοντας το παραδοσιακό καραμανλικό τμήμα της ΝΔ.
Τι σημαίνει όμως, για την Αριστερά και τους χιλιάδες αγωνιστές που υπέστησαν όλα τα δεινά στα πέτρινα χρόνια της πρώτης καραμανλικής οκταετίας, με τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τις εξορίες, τις διώξεις. Υπάρχει η μνήμη και η κρίση του κόσμου της Αριστεράς που δεν μπορεί να τα διαγράψει προκειμένου να δει τον Τσίπρα στην εξουσία.
Υπάρχει η μνήμη και η κρίση όλου του φάσματος του δημοκρατικού κόσμου που δεν μπορεί να ξεχάσει ότι επί επτά ολόκληρα χρόνια στρατιωτικής δικτατορίας ο Καραμανλής- σε τρανταχτή αντίθεση με άλλους πολιτικούς- δεν κάλεσε ούτε μία φορά τον ελληνικό λαό να την ανατρέψει. Δεν έκανε ποτέ ούτε μία δήλωση συμπαράστασης προς τους εξεγερμένους φοιτητές του Πολυτεχνείου. ...
Ο Λαός δεν μπορεί να ξεχάσει ούτε τι σημαίνει Δεξιά, ούτε τι σημαίνει Καραμανλικό καθεστώς, όσο κι αν ο πανδαμάτωρ χρόνος ξεθωριάζει τις μνήμες...
.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου