Στο χορό της αγιοποίησις του ιδρυτή της ΝΔ Κωνσταντίνου Καραμανλή μπήκε και η πρώην ΓΓ του ΚΚΕ και νυν επικεφαλής της κοινοβουλευτικής ομάδας του, Αλέκα Παπαρήγα.
Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, στέλεχος της "παραδοσιακής και ορθόδοξης" Αριστεράς «αθώωσε» τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και την τότε ΕΡΕ για τη δολοφονία του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη.
Πενήντα χρόνια μετά τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη η Αλέκα Παπαρήγα έκανε στη Βουλή μια ιστορική ομιλία κατά τη διάρκεια της ειδικής συνεδρίασης για τη μνήμη του αγωνιστή της Δημοκρατίας, όπου ανέφερε ότι «για να λέμε την αλήθεια ποτέ δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχε σύνδεση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και της ΕΡΕ με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη. Ποτέ δεν προέκυψε κανένα τέτοιο στοιχείο. Η συνωμοσία εξυφάνθηκε από το παλάτι».
Ενώ αίσθηση προκάλεσε η αναφορά της κατά την οποία χαρακτήρισε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή μεταρρυθμιστή και εκσυγχρονιστή πολιτικό.
Είναι γεγονός ότι η Αριστερά εν γένει αισθανόταν βολικότερα με τον παραδοσιακό της αντίπαλο την Δεξιά, απ' ότι με το χώρο του δημοκρατικού Κέντρου και του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ.
Η εξιλέωση όμως του Καραμανλή για την υπόθεση Λαμπράκη από την Παπαρήγα, έρχεται μετά την αλησμόνητη ομιλία του Τσίπρα στο Μέγαρο στην επετειακή εκδήλωση όπου εξύμνησε τον ιδρυτή της ΝΔ.
Ο Τσίπρας βέβαια, δικαιολογείται εκ του νεαρού της ηλικίας να μη γνωρίζει τι σημαίνει καραμανλικό κράτος. Η Παπαρήγα;
Ξέχασε τις διώξεις και τα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων;
Ο αείμνηστος Γέρος της Δημοκρατίας είχε καταγγείλει τον Καραμανλή ως "ηθικό αυτουργό" της δολοφονίας Λαμπράκη, κάτι που ουδέποτε συγχώρεσε στους Παπανδρέου ο Σερραίος πολιτικός.
Η δολοφονία του προκάλεσε διεθνή κατακραυγή για τις αυταρχικές πρακτικές της κυβέρνησης Καραμανλή και των Σωμάτων Ασφαλείας, που αποδείχθηκε ότι όχι μόνο ανέχονταν, αλλά και εξέθρεψαν τον ανεξέλεγκτο παρακρατικό μηχανισμό.
Να θυμίσουμε ότι τα κόμματα της αντιπολίτευσης και το σύνολο του κεντρώου και αριστερού Τύπου έκαναν λόγο από την πρώτη στιγμή για οργανωμένο σχέδιο δολοφονίας. Η επίσημη αστυνομική εκδοχή αντίθετα, ήταν ότι επρόκειτο για τροχαίο ατύχημα και αυτήν υιοθέτησε αρχικά και η κυβέρνηση. Στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν οι ανακρίσεις για το «ατύχημα», από τον ανακριτή Χρήστο Σαρτζετάκη και τον εισαγγελέα Δημήτριο Παπαντωνίου, υπό τη γενική εποπτεία του εισαγγελέα εφετών Παύλου Δελαπόρτα. Αργότερα, ο Παπαντωνίου αντικαταστάθηκε από τον εισαγγελέα Στυλιανό Μπούτη.
Η ηγεσία της Xωροφυλακής Θεσσαλονίκης έκανε κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποκρύψει κρίσιμα στοιχεία και να εκφοβίσει τους μάρτυρες, αλλά η ανακριτική ομάδα (παρά τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις και πιέσεις που δέχτηκε από τον τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου και μετέπειτα -το 1967- πρωθυπουργό της χούντας Κωνσταντίνο Κόλλια) κατόρθωσε να στοιχειοθετήσει ότι επρόκειτο για προμελετημένο έγκλημα και να αποκαλύψει τους ηθικούς αυτουργούς του.
Έτσι, μαζί με τους Γκοτζαμάνη και Εμμανουηλίδη ευθύνες αποδόθηκαν και σε τρανταχτά ονόματα της πανίσχυρης χωροφυλακής Θεσσαλονίκης, όπως οι Κωνσταντίνος Μήτσου, επιθεωρητής Βορείου Ελλάδος, Ευθύμιος Καμουτσής, διευθυντής αστυνομίας, Κωνσταντίνος Δόλκας και άλλοι, οι οποίοι παραπέμφθηκαν για παράβαση καθήκοντος.
Στους ηθικούς αυτουργούς συμπεριλαμβανόταν ο πρόεδρος της παρακρατικής οργάνωσης στην οποία ανήκε ο Γκοτζαμάνης, Ξενοφών Γιοσμάς (που, λόγω της δράσης του στην Κατοχή, είχε καταδικαστεί ως δοσίλογος και, ακριβώς για τον λόγο αυτό, αποκαλείται συχνά κοροϊδευτικά Φον Γιοσμάς) και ο υπομοίραρχος Εμμανουήλ Καπελώνης, διοικητής του αστυνομικού τμήματος Τριανδρίας.
Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης έμεινε ο υπομοίραρχος της Ασφάλειας Δημήτριος Κατσούλης, του τμήματος «Δίωξης Κομμουνιστών» ο οποίος την ημέρα του εγκλήματος (σύμφωνα με μαρτυρία του Εμμανουηλίδη και άλλων) είχε μιλήσει σε συγκέντρωση παρακρατικών στο 5ο Αστυνομικό Τμήμα Θεσσαλονίκης, δίνοντας οδηγίες για την «αντισυγκέντρωση» και τονίζοντας ότι «απόψε στόχος μας είναι ο Λαμπράκης».
Ίσως, η Παπαρήγα δεν θυμάται ότι ο Καραμανλής αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω της πίεσης από την δολοφονία, αφού αποκαλύφθηκε περίτρανα η σύνδεση του κράτους με το παρακράτος.
Ίσως επίσης, πρέπει να θυμηθεί ότι τριάμιση χρόνια μετά τη δολοφονία διεξήχθη η δίκη στο Κακουργιοδικείο της Θεσσαλονίκης σε πολύ διαφορετικό όμως, πολιτικό κλίμα.
Η κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε ανατραπεί με τα Ιουλιανά και η πλειοψηφία της Βουλής (ΕΡΕ και βουλευτές της Ένωσης Κέντρου που την είχαν εγκαταλείψει) στήριζε κυβέρνηση υπό τον Στέφανο Στεφανόπουλο.
Το σύνολο των κατηγορούμενων ανήλθε στους 31. Ανάμεσά τους έξι αξιωματικοί της χωροφυλακής που παραπέμφθηκαν με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος.
Παρά την εισήγηση του εισαγγελέα Δελαπόρτα ο οποίος πρότεινε την ενοχή των 18 από τους 31 κατηγορούμενους (μεταξύ των οποίων τους τρεις από τους έξι αξιωματικούς), τελικά καταδικάστηκαν μόνο οι 9.
Στην αγόρευσή του, είχε ζητήσει την ενοχή των ανώτατων αξιωματικών, λέγοντας: «Σήμερα, εδώ, ένα σύμφυρμα κλεφτών, βιαστών, δοσίλογων και κάθε είδους κακοποιών, εμφανίζεται -προς εθνοκαπηλεία και ανομολόγητους ιδιοτελείς σκοπούς- ως προστάτης κοινωνικών καθεστώτων, ως φύλακας ιερών και οσίων και ως Κέρβερος του νόμου και της τάξης. Τι άλλο έπρεπε να περιμένει κανείς απ' αυτό πλην του ότι θα εξελισσόταν σε κακοήθη νεοπλασία της κοινωνίας;»
Ανάμεσά στους καταδικασθέντες δεν υπήρξε τελικά κανένας αξιωματικός, καθώς όλοι αθωώθηκαν από τους ενόρκους παμψηφεί.
Οι Γκοτζαμάνης και Εμμανουηλίδης για τις κατηγορίες της φυσικής αυτουργίας, της ηθικής αυτουργίας και της συνέργειας σε φυγάδευση, δέχθηκαν τις βαρύτερες ποινές: 11 και 8½ χρόνια κάθειρξη αντίστοιχα. Ο Χρήστος Φωκάς καταδικάστηκε σε 15μηνη φυλάκιση για τον τραυματισμό του βουλευτή Γιώργου Τσαρουχά, ενώ οι υπόλοιποι 6 (εκ των συγκεντρωθέντων «αντιφρονούντων», ανάμεσά τους ο Γιοσμάς) σε ποινές φυλάκισης από τρεις μήνες μέχρι ένα χρόνο, με την κατηγορία της διατάραξης κοινής ειρήνης.
Ίσως η κυρία Παπαρήγα πρέπει να θυμηθεί ότι οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής εκτοπίστηκαν μετά το πραξικόπημα του 1967 στα Γιούρα, ενώ και ο ανακριτής Χρήστος Σαρτζετάκης συνελήφθη και φυλακίστηκε για μήνες.
Είναι γνωστό ότι ο Καραμανλής σε σύσκεψη για την δολοφονία του Λαμπράκη με τον αρχηγό της ΚΥΠ, κτύπησε τη γροθιά του στο τραπέζι και φώναξε "πολλά πράγματα έχουν γίνει εν αγνοία μου τον τελευταίο καιρό… Θέλω να μάθω, κύριε Νάτσινα, ποιός κυβερνά επιτέλους αυτό τον τόπο".
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής προφανώς και δεν είχε δώσει εντολή να δολοφονήσουν τον Λαμπράκη. Ανέχθηκε όμως, και χρησιμοποίησε τους παρακρατικούς ως μηχανισμό επειδή αυτό βόλευε και εξυπηρετούσε τον ίδιο και το κόμμα του.
Ξεχνά η πρώην Γραμματέας του ΚΚΕ ότι δωσίλογοι βρήκαν καταφύγιο στην Δεξιά, τον Συναγερμό και την ΕΡΕ προκειμένου να χρησιμοποιηθούν εναντίον των αποκαλούμενων "εθνικών προδοτών" των αγωνιστών του ΚΚΕ και της εθνικής αντίστασης;
Ξεχνά την εκλογική νοθεία του 1961; Ξεχνά ότι σχεδόν σύσσωμη η ανώτατη ηγεσία του στρατεύματος με την εμπλοκή κάποιων δεξιών πολιτικών ανδρών συνωμοτούσε κατά κόρον για την επιβολή δικτατορικού καθεστώτος κατά τη διάρκεια της καραμανλικής οκταετίας;
Ξεχνά η Παπαρήγα ότι δεν ήταν απαραίτητο καν να είναι κάποιος κομμουνιστής, αλλά συμπαθών και συνοδοιπόρος για να διωχθεί;
Ξεχνά τη βία και τον αυταρχισμό του καραμανλικού κράτους;
Τα συγχωροχάρτια που μοιράζει αφειδώς, τελευταία, η Αριστερά, ας ελπίσουμε ότι δεν θα της κοστίσουν ... και βέβαια, ότι δεν θα τα πληρώσει η χώρα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου